χαιρετησα τους ανθρωπους.. ηταν η ωρα της τελευταιας βολτας, ενοιωθα σιγουρος,
κατεβηκα τα σκαλια,
περασα την πορτα,
μπηκα στον διαδρομο,
πλησιασα το τριανταφυλλο κοιτωντας το χαμογελαστος
και λιγο απο λυπη,
λιγο απο χαρα,
λιγο απο ενα ερωτηματικο
,
ο χρονος κυλουσε αλλιως, σαν ή θα πεθανεις ή θα ζησεις, μα ημουν και σιγουρος, θα ζει,

θα.... θ..

πισω απ'την τριανταφιλιτσα , λες να της ειχα δωσει τοσα και να μην το θυμαμαι;;..
την πλησιασα και την επιασα απαλα απο τα αγκαθακια της, πηγα εμενα σε αυτην και εκεινη στην μυτη μου..

 























ειχα εκπνευσει,..



και απλως..

αφησα τον αερα να εισελθει απο την μυτη μου..










































































































































































































































































































































































































































































































































































μυρισε παλι



 














































































































































































































































































































































































































































































































στ΄αληθεια