Δευτέρα 27 Απριλίου 2015
ο πόνος που προκαλείται από κάτι το απροσδόκητο,
ειναι ανάλογος του χρόνου που θα διανήσει ο πονεμένος
απο την στιγμή που θα εμπιστευθεί πλήρως τον πυροδότη του πόνου του
ως την στιγμή που θα πεί "δεν το περιμενα (από ΄σένα)"
όσο πιο λίγο χρόνο διανύσει, τόσο λιγότερος πόνος
η μόνη ασπίδα για να πέφτουν οι πιθανότητες να γίνει ο πόνος μεγαλύτερος μέσα στον χρόνο,
είναι το θύμα να άρχισει να εξισορροπείται με τον θύτη με την βοήθεια της βαρεμάρας του
ή και αυξανόμενης αδιαφορίας του για διάφορες καταστάσεις.
ειναι ανάλογος του χρόνου που θα διανήσει ο πονεμένος
απο την στιγμή που θα εμπιστευθεί πλήρως τον πυροδότη του πόνου του
ως την στιγμή που θα πεί "δεν το περιμενα (από ΄σένα)"
όσο πιο λίγο χρόνο διανύσει, τόσο λιγότερος πόνος
η μόνη ασπίδα για να πέφτουν οι πιθανότητες να γίνει ο πόνος μεγαλύτερος μέσα στον χρόνο,
είναι το θύμα να άρχισει να εξισορροπείται με τον θύτη με την βοήθεια της βαρεμάρας του
ή και αυξανόμενης αδιαφορίας του για διάφορες καταστάσεις.
Παντού σειρήνες..
Για πρώτη φορά το μυαλό και η καρδιά μου συνεργάζονται άψογα.
Βγήκαν από το σώμα μου, άρχισαν να τεντώνονται, τεντώθηκαν τόσο που έγιναν σχοινιά,
έστεκαν σαν κατάρτι και δέσαν πάνω σου το σώμα μου μην κάνει καμιά τρέλα,
τεντωνόταν να ξεφύγει μα ήταν πολύ καλά δεμένο,
ούτε να γυρίσω να σε φιλήσω μπορούσα από το δέσιμο..
παντού σειρήνες..
Για πρώτη φορά το μυαλό και η καρδιά μου συνεργάζονται άψογα.
Βγήκαν από το σώμα μου, άρχισαν να τεντώνονται, τεντώθηκαν τόσο που έγιναν σχοινιά,
έστεκαν σαν κατάρτι και δέσαν πάνω σου το σώμα μου μην κάνει καμιά τρέλα,
τεντωνόταν να ξεφύγει μα ήταν πολύ καλά δεμένο,
ούτε να γυρίσω να σε φιλήσω μπορούσα από το δέσιμο..
παντού σειρήνες..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)