Παντού σειρήνες..

Για πρώτη φορά το μυαλό και η καρδιά μου συνεργάζονται άψογα.
Βγήκαν από το σώμα μου, άρχισαν να τεντώνονται, τεντώθηκαν τόσο που έγιναν σχοινιά,

έστεκαν σαν κατάρτι και δέσαν πάνω σου το σώμα μου μην κάνει καμιά τρέλα,
τεντωνόταν να ξεφύγει μα ήταν πολύ καλά δεμένο,
ούτε να γυρίσω να σε φιλήσω μπορούσα από το δέσιμο..

παντού σειρήνες..