Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Βρίσκοντας..ψάχνω

..για ηλιοβασίλεμα το πήγαινα, πήγα πρώτα να τερματίσω τα λάστιχα με αέρα, αν δεν είναι υπερφουσκώμενα, να πετάει, να είναι πετρωτά δεν μπορώ, αγχώνομαι, δεν μπορώ, νοιώθω ότι κάτι μπορούσα να κάνω καλύτερα και δεν το έκανα..
ήταν ωραία σήμερα, για ηλιοβασίλεμα το πήγαινα..


και ανέβαινα, προς τα πάνω,

προς το μαρμαροδόχο βουνό,
πάνω στην οδό του..

και δεν πάω από εκεί;; ψήνομαι να ψάξω..
έστριψα αριστερά,
ρε αυτός ο δρόμος μου θυμίζει τότε..

λαλαλαλλα ♫
ωραία μέρα,
ωραία μουσική
γενικά ωραία

ναί κάπου εδώ είναι μου το θυμίζει,
όταν φεύγαμε τότε πηγαίναμε αντίθετα, αλλά και αντίστροφα θυμάμαι εγώ , μην σου πω καλύτερα θυμάμαι έτσι..
Δημοκρατική λεοφόρος αυτή εδώ,
λιίγη ανηφορούλα τώρα.. εε, αυτήν την εκκλησία την θυμάμαι, βιαζόμουν λίγο,
μα τελικά δεν την προσπέρασα απλά..
πήγα να ανάψω 2 κεράκια, έτσι για το καλό, να πω 2-3 καλά λογάκια,

βγαίνω πάλι έξω, μα βάστα, που πήγε το πετάλι το δεξί;
αποκλείεται να το έχασα, αφού το θυμάμαι, πριν ανέβασω το δίτροχον μου από τα σκαλιά
το ένιωθα στα πόδια μου.. καπού εδώ θα είναι.. πουθενά, γαμώ το, κρίμα, δεν έχασα το χαμόγελο μου,
αλλά κρίμα, είναι του θείου, αφφ, δεν πειράζει, δεν θα πεί τίποτα,

α ναα μωρέ, στέκεται όρθιο


στο σημείο που το ξεκαβάλησα για να πάρω το δίτροχον στις χείρες..
άκουγα μουσική, δεν το κατάλαβα..

το ξανάβαλα, ψιλό-έπαιζε όμως, ήθελε προσοχή..


Μα ας συνεχίσω, απο εδώ θα είναι, ναι εδώ κοντά πρέπει να είναι που αφεθήκαμε,

 Ναι, να κατι μου λέει εκείνο το άνοιγμα στα αριστερά, αυτό το πράσινο των δέντρων και των φυτών,

Ναι, να και αυτα τα Lidl, ναι εδώ είναι το κατηφοράκι, από εδώ πήγε .. ^_^ χαχαα, το βρήκαα,

ας κατηφορίσω από εκεί..


Μακρυγιάννη;;


ή μήπως κοντά;; αχαχα

να είδα και τις πινακίδες αυτού του αμαξιού, σαν να λένε κάπως, "ναι, εδώ, κοντά"

ναι, ωπ ωπ ωπ, αυτο το πρώτο στενάκι δεξιά τι ωραίο , άσε τις πινακίδες, πάω από εδώ
μαρέσει, ένιωσα ότι πατάω backspace στην διαδρομή ενώ τώρα τελευταία δεν θέλω να πατάω στα κείμενα.. ααα δεν πειράζει λέω, ψςς τι ωραίο στενάκι, τώρα αριστερά,
ΑΑΑΑ ειναι πολύ ωραία εδώ,


τώρα;; δεξιά, λάθος πάω;;

αααα είναι φοβερή αυτή η κατηφόρα.... φφφφ ταχύτητα..
στάσου στάσου, μήπως κατέβηκα πολύ;
Νατες πάλι οι πινακίδες, παίζει να είναι το ίδιο αυτοκίνητο κιόλας, ας τις ακολουθήσω.. στααάσου, πας πολυ γρήγορα, εξαφανίστηκες..

ώπ, αριστερά,

Σύμης;; τι ωραία που είναι αυτή η κοπέλα και είναι εκεί κοντά, ας πάω απο εδώ..

κατι ξέρατε πινακίδες που δεν πήγατε πιο αργά..


Και ναί, δεν την θυμόμουν αλήθεια, το ονομά της, όχι, συνειδητά τουλάχιστον όχι..

Αλλα την θυμήθηκα μόλις την είδα,
την Ζωοδόχο,


αααα όλα καλά, γέμισα κάπως ^_^

ας κατηφορίσω, μα τι ωραία που είναι εδώ,


ωω, τι ωραίο τειχάκι αυτό δεξιά, ειναι πολύ μακρύ, πωω πω, φτάνει μακρία, έστριψα δεξιά,

μα τι έχει απο μέσα δεν μπορώ να δώ καλά , σηκώθηκα επάνω στο δίτροχο ενώ εκείνο με πήγαινε

αλλά δεν μπορούσα να δω και πάλι, έεελα, λίγο ακόμα, α εντάξει δεν έχει και τιποτα τρομερό κάτι σιδερένια κοντέηνερ.., πάμε πίσω, εξάλλου, το δρομάκι αυτό πάει μακριά και δεν θέλω να απομακρύνθω πολύ, ψάχνω το εκεί,
δεν το θύμομουν, δεν το σχεδίασα, απλώς...

πάλι στην πηγοφέρουσα,

...Μα τι στενάκια είναι αυτά....

Καλά που ζουν οι άνθρωποι, η Ελβετία θύμισε μέλλισες..
φοβεράα..





(σκέφτηκα..γιατί δεν πήρα μαζί μου το διαστημοπλοιάκι, αφού φωτογραφίζει τόσο καλά, μα δεν πειράζειει, σς.. δεν θέλω να νοιώσει άσχημα το nokia)

ας πάω από αυτό το στενάκι .... έεεεεεελα ρε εδω ειναι φοβεραααα...

να αυτό με το πέταλο των βάζελων... αλλά ίσως είναι το μοναδικό πράσινο πέταλο που κατασυμπάθησα... λασπούλες... ΚΡΑΚ,

ΩΩΩΩΩΩΧ ΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙ, ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣΣΣ, ΟΧΙ ΑΥΤΟ!!

ΩΩΩΩ καλέ μου Θεέ, σε ευχαριστώ τόσο πολύ, ήταν απλώς ένας πεσμένος καρπός,
σαν χουρμάς είναι,

νομιζα ήταν σαλλιγκάρι

 



ωραίο αδιέξοδον αυτό, μόνο με τα πόδια συνεχίζεις, μπορεί κάποτε να έλθω να το δοκιμάσω..

....ας πάω πίσω,

"δεν πάει απο εδώ, αδιέξοδο" μου λέει ένας σε ένα άλλο στενάκι,

"ωπ ναι, ψάχνω ένα παρκάκι, σαν αυτό που είναι απο εδώ λίγο πιο πάνω, έχει και αυτό μια ξύλινη γεφυρούλα, μήπως ξέρετε;"

τηλέφωνο ο αδελφός, για το σκάννερ μου λέει.... όντως σκανάριζα...



 "ναι φίλε, απο εδώ πιο κάτω πρέπει να λές, ξαναβγές εδώ στον δρόμο (στην Ζωοδόχο),

και μέτρα 3 στενά αριστερά, στο 3ο μπές"

"ευχαριστωωωω"     (είμαι και τεχνικοκλεφτης;; συγγνωμηηηη : p )


Δεν μέτρησα, αα Σίκινος, είχα πάει με τον μπαμπά παλιαααααααΝα, να, 

αυτό είναι να το γεφυράκι, Χαχ, το βρηκάαα, το βρήκα αντιστρόφως,
πήγαινα..



















Παιδάκια, δεντράκια, θα κάτσω και σε αυτό το παγκάκι, και στο άλλο...


για δες ρε συ,

δηλαδή ευτύχως που με ακύρωσαν και οι 2 φίλοι μου, ευτυχώς που με ακύρωσε και το ηλιοβασίλεμα.

Θα έλεγα ότι μου την είχε στήσει όλο αυτό..


ασυνείδητα, βήμα, βήμα, κάτσε να θυμηθώ αυτό , α και το άλλο,... α και εκείνο...
και βρέθηκα εκεί..

ένοιωσα γεμάτος.. ^ ^

























































Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014


^_^

Για πες..

πάλι λέω να μην πατήσω backspace, μόνο για ορθογραφικά,
αυτήν την φορά δεν θα μιλήσω σε εσένα,
κοίτα γύρω σου, ωχ πάτησα backspace.. συγγνώμη ξεχάστηκα,

μα τι ειναι αυτα που κάνει η ταχύτητα,

(έτσι το'πα)

κάτσε να τεντώσω τον χώρο για να τα εξισσοροπήσω..

πολύ δύσκολο, ξαφνικα λάμπεις και όλοι προσπαθούν να πάρουν κάτι

, θέλει και  εκείνη η ψυχή, ω θέλει και η άλλη, ω θέλει και εκείνη,
ω και η άλλη λιγο πιο μακριά, 

σας καταλαβαίνω,
όλοι θέλουν κάτι από αυτό που είτε φαίνεται είτε όντως , είτε και τα δύο , πως μπορεί να στέκει καλά μόνο του.
Αυτή η σιγουριά και η λάμψη, έλκει, και πρίν κλείσεις τα μάτια για να αρχίσεις να διαβάζεις αυτά εδώ, αισθάνεσαι τα χνώτα αυτών που προσμένουν κάτι από σένα, και όταν τα κλείνεις είναι όλοι σε απόσταση εισπνόης, γιατί έχουν εκπνεύσει δυνατά πριν πλησιάσουν. Η εισπνόη τους θα σε διαμελίσει.

αναλόγως..μπορεί να μην επηρεαστείς, και να μην διαμελιστείς, να είσαι τόσο ταχύς που να δίνεις κομμάτια για να τους ικανοποιείς και να φτιάχνεις ταυτοχρόνως νέα κομμάτια (Ναιαιαι, ποιος ειναι;;)

για να συμπληρώνεις αυτομάτως τα κενάκια..

Δύσκολα όλα αυτά, αγχώνομαι πολύ, καλά είμαι έτσι, σας παρακαλώ θέλω να πλησιάσετε, θέλω να σας δώσω μα φοβάμαι την στιγμή που δεν θα έχω άλλο να σας δώσω, και δεν θα αντέξω τα κλάματά σας πάλι, ναι πάλι, τα συναισθήματα μοιάζουν τόσο που μπορώ να πώ το "πάλι" και ας είναι άλλα τα πρόσωπα!

Πιο προσεχτικά από εδώ και πέρα, μόνο τρελός και ευθύς, και στην καμπύλη σου ακόμα , ευθύς, κοντά ήμουν να βρίσω πάλι, μα προσπαθώ να πειθαρχήσω, γιατί είπα εξ αρχής να μην βρίσω σε δαυτο εδω πέρα. (έλα ρε ολα καλά;) Έτσι , για άσκηση, για αυτοπρόκληση.



(Φύγεε)μπερδεύομαι, ε ναι αυτα γίνονται όταν δεν ξεκινώ με κατι συγκεκριμενο, οδεύοντας για κάτι συγκεκριμένο. (προσεχε λιγο εκει πέρα)

(^_^)


ειδες πως καθοντε καλα οι παρενθέσεις, και σχηματιζουν κατι σαν κεφαλι; στο κεφαλι ειναι τα περισσοτερα, ή πολλα αν οχι τα περισσοτερα!!

πωωω πω πηγε να μου ξεφυγει να βρισω..



Ημιμαθης λένε, δηλαδη... υπαρχει καποιος που ξερει τα παντα; για να ξερει και ποια ειναι τα μισα;

μην ξανακουσω για ημιμαθεια....

εν οιδα; οτι ουδεν οιδα; δηλαδη 1=0;;;

ωραιος ρε!



αχαχαχαχα αν εβλεπες τι εγινε μόλις πάτησα εντερ απο το "ωραιος ρε" και κάτω,

αναβοσβησαν κάτι τρελά, πρεπει να ήταν το "εν οιδα; οτι ουδεν οιδα; δηλαδη 1=0;;;"
και το "ωραιος ρε!" που αναβοσβησαν απο κάτω τους το καθένα πολυ περιεργά , σαν ξεθωριασμένα,
3εις - 4εις φορες αναβοσβησαν, μεχρί να κουνήσω τον κέρσορα και να σταματήσει αυτό

σαν να θυμωσε ΄η να γελασε ο Σωκρατης!


Για να αναστωθηκες Σωκρατη ή για να σαλεψες τελος παντων, παει να πει οτι σε πλησιασα ε;;;

ευχαριστωωωω.. αντε ελα και εσυ να δεις..



(ολα καλα;)

(δεν μπορω να το γραψω αυτο)

(Σκαω)

guitarra classica espanola γραφει διπλα, σε ένα σιντι της μαμας..

λοιπον ναι,

αυτο να ηθελες να πεις με τον Ηλιο και το σταματημα;;


παω εδω , παω εκει;


δικιο εδω, δικιο εκει,

ανυπομονησια απο τους αλλους εδω και εκει και παντου..

να μην πληγωσω τον εναν , τον αλλον,

εγω, καλυτερα δεν εχω θεμα να πληγωθω, πωωω πω τους αλλους δεν θα αντεξω να πληγωσω,

δεν θελω να χρωσταω σε κανεναν, τι μαλακια, χαμενος απο χερια και απο ποδια με αυτο το μυαλο,


που να σταματησω για να ειναι καλα ολοι, τουλαχιστον να μην τους ενοχλησω και να μην υπαρχει περιπτωση να μου ζητησουν πολλα, εδω ; εκει;

λιγο πιο μέσα; που να σταθω για να βγει καλή η φωτογραφια;


καπως αλλιως το σκεφτομουν αυτο πριν λιγες ώρες, αλλα με επιασε η εμπνευση για μουσικη..τελος παντων..
αυτο να ηθελες να πεις με τον Ηλιο και το σταματημα;;




ειμαι ανασφαλης τέρμα,
αυτη η διαφημιση είχε δικιο που τελος παντων ελεγε οτι οι ανθρωποι θελουν κατι σταθερο για να ξεκινησουν τις ασταθειες τους, για να μπορουν να παιξουν, να ξερουν οτι έχουν τα μετοπισθεν κεκαλυμμενα.

Καταλαβαινω, και εγω αυτο προσπαθω, ευτυχως εχω αποφασισει ποια θελω να εινα τα μεποπισθεν μου.

Μα με ακουω, οταν βγαινουν στην φαντασια μου αυτα τα 4 πελματα, πως ακουμπαν εκατω, το βαρυ ξεφυσητο, θελει να παω "μπροστα" και να παρει και αυτο το μετοπισθεν μαζι.



πω πω εχω καταστραφει, το εμπρος με το πισω δεν συνεργαζονται καθόλου καλά,
μαρεσει, γιατι ειναι καποιου ειδους προκληση, και βοηθαει στα κομμάτια και τα έργα μου γενικά,
αλλα πω πω πως κουραζει, πω πω πως κουραζει τους γυρω μου.


Καπου ειδα οτι , α ναι στην χθεσινη ταινια ( ^_^ ), οτι σε καθε οικογενεια υπαρχει και το αδυναμο μελος... καταλαβες που το παω..

δεν θα το παω, βαριεμαι και δεν θελω να τα πω αυτα

(ρε εισαι καλα;; ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ;;)

πηρε και αυτο, πηρε και το αλλο,
δεν μπορει να φάει και τα 2 φρούτα,
θα πεθάνει απο δηλητηρίαση.
μπορει να θέλει να πεθάνει,
αλλά όχι σκοτώνοντας άλλους.


και σημερα σκεφτομουν γιατι να μην υπαρχουν πλαγια γράμματα που να γέρνουν προς τα αριστερα.

Αναρωτηθηκε (ρεεεεεεεε) τι γινεται οταν πιστευεις οτι κατι δεν θα τελειωσει ποτε,
πως θα ξεφυγεις; πως θα το συγχωρεσεις; πως θα συνεχίσεις με αυτο;
ή αλλοι δεν το θέλουν, πω πω, αστα. (νταξει απλα θα γεμισουμε και αλλα προβληματα και ..φφφφ με κουρασαν οι συνειρμοι)
λες λες λες, και δεν λες τιποτα, πως το κανεις;

για προσπαθησε να μην πεις τιποτα για να πεις, πεις, πεις.

(ωχ μου πατησε το κεφαλι το ιδιο μου το τανκ)

ωχ χαλασαν οι ερπυστριες μετα απο αυτό, το κεφάλι μου ντάξει είναι,


σκεψου τι κεφάλι έχω,
ΩΧ, σκεψου να ειναι το τανκ μου μια ψευδαίσθηση
πιστολι στο κεφαλι μου να διαλεξω, παλι να διαλεξω ρε;;;;φφφφ δεν κουραστηκες να με βαζεις να διαλεγω ε;;;;
εγω κουραστηκα, ενταξει κερδισες! ναι και;; μπράβο σου, πολυ καλή δουλειά έκανες πάλι, μπράβο ναι!

.. να διαλεξω αν θέλω να ειναι ψευδαισθηση το τανκ ή να μου πατησει το κεφαλι επειδη θα ειναι αληθινο και βαρυ, και το κεφαλι μου "φυσιολογικο".

Δεν θα διαλεξω, (παραλιγο) πως σου φανηκε, θα σταματησω εδω.

-μην διαλεξεις μέινε εκει, ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΧΑΧ
.




θα δειειειειεις!


ναι ΑΧΑΧΑΧΑΧ προσεχε!




το'χουμε;;;;
(απειρα κλικ-κλακ, με reverb delay , δεξια-αριστερα με χρονοκαθυστερηση, unison και ολα τα εφε που μου αρεσουν οπως τα φανταζομαι)


AAAAAAAAAAAAAAAAAXAXAXAX και τι θα κανεις με δαυτους εδω περα ΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ! εισαι για γελια!





Χαμογελαω συχνα, τους χαμογελαω συχνα, ντρεπονται , κοιτανε κάτω, ελλαχιστες φορες που ανταπεδωσαν παρομοιως, για να μην πω καμια...





Ναι οντως κουρασε το ασταθες, ναι ωραιο ειναι, αλλα κουρασε, ελα ομως που δεν εχει τελειωσει το κομματι του ακομα, πρεπει να τελειωσει το εργο του αλλιως θα του μεινουν (ΚΑΙ ΑΛΛΑ) απωθημενα και τοτε.... ουφ κουραστηκαες.





τραγουδάκι, πάτησε επάνω του

παρεούλα , κρύβει δύναμη πολλή και ρυθμικό πολεμικό χορό εναλλασσόμενο και με άλλου είδους χωρούς 

για να ξεκουραστείς..

αυτές μου κάνανε παρέα..
οι καλουλές μου!

διαβασε το και αναποδα, να δουμε, βγαίνει; παραγραφό-παραγραφό.. και πρόταση-πρόταση, όπως βγεί..
με την μουσική..








Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

νομιζε θα το σκεφτω πολυ;; καλα νομιζε, γενικα το εχω σκεφτει πολυ, ομως τωρα, απλα... κλικ-κλακ,
τρομος!

απειρα κλικ-κλακ ακουστηκαν απο πισω μου, σε ενα αχανες μηκος που εκτεινετο προς τα πιιιισω, πολυυ πιισω! ηταν καυλα!!

γυρισα και τι να δω;

απειρους πιστους, αφοσιωμενους καριοληδες, καριολες και καριοληδες, 
κατατραυματισμενοι, με τα οπλα τους, με τα τραυματα τους, με κοιταζαν στα ματια, καποιοι δεν ειχαν ματια καν, με κοιταγαν ομως με τα ματια στα ματια! κρανη στραβα, αρβυλες σκληραγωγημενες, μικροφωνα, μπασσα, πικ-αψ,μπαλες ποδοσφαιρου, μπασκετ, της πουταναρας σου λεω..

το τεθωρακισμενο ειχε γεμισει, ειχε επεκταθει, ηταν τεραστιο, σαν τρενο, χωρις παραθυρα,
με διπλες θεσεις δεξια και αριστερα, στην μεση ο διαδρομος, σε καθε πλευρα για καθε ζευγαρι θεσεων ειχαν δημιουργηθει θυρες.


εισαστε σιγουροι για αυτο;;

συνεχισαν να με κοιτανε ετσι σκληροι ολοι και ολες τους..

καλαα λεω,

τουκ, τουκ, τουκ, τουκ, γρηγορα ξεκινησε ο ηχος απο τις τελευταιες θυρες πισω-πισω, και ηλθε μεχρι εμπρος.

..Ειχαν κλεισει οι ασφαλειες των θυρων..

"Δεν υπαρχει ασφαλεια εδω"

καποιοι συνεχισαν να κοιτανε σκληροι, καποιοι αρχισαν να ουρλιαζουν,
καποιοι δακρυσαν απλως, καποιοι πυροβολησαν στον αερα απο την πορωση,
καποιοι πεθαναν απο τις εξωστρακισεις, καποιοι γελασαν, καποιοι μεθυσαν,
καποιοι γιναν ζευγαρι.
καποιοι αρχισαν να προσπαθουν να ανοιξουν τις ασφαλειες,

ειχαν εξαφανιστει αυτες..

η μηχανη βροντηξε με την νεκρα στην πρωτη γκαζιά...

Πανηγυρισμοι και καπνογονα στο ακουσμα της!!
Δωσε ρε καριολη φωναζαν καποιοι


ενα κοριτσακι πιιιιιιιιιιιισω, τερμα πισω, εσφιξε τις γροθιες του και αρχισε να κλαιει απο τον πονο που προκαλουσε στον εαυτο της, επεσε στα γονατα, την πονεσαν απο την πτωση, και χτυπησε το μετωπο της στον σιδερενιο διαδρομο, ολοι γυρισαν πισω να κοιταξουν..
Σκεψου ποσο καριοληδες ηταν που δεν γυρισαν με τα κλαματα να κοιταξουν.. μα με το γκντουπ γυρισαν

Σκεψου ποσο κακοι καριοληδες ηταν
Σκεψου ποσο βαρυ κεφαλι ειχε








ε εκεινο το σπιτι.. Μπες να δεις , τωρα βγες να δεις, τωρα κοιτα το σπιτι, αλλαξε τιποτα;;;
γιααα ξανακοιτα, ναι κατι αλλαξε, εχει αξια, ειναι αδειανουλι,
και τι αξια εχει αυτο;  ε πως δεν εχει,
δεν θα μπει καποιος να το γεμισει;
και τι αξια εχει αυτο;
ε που θες να ξερω;
Σου ειπα, εχω απαντησεις για τα παντα, μα για τα παντα, μα για τα παντα, δεν ξερω αν ειναι οι σωστες ομως, αλλα εχω απαντησεις για τα παντα!
πως την εχεις δει;;
σε χαλαει;;
οχι... αλλα...
αν ελεγες πρωτα "αλλα" και μετα "οχι"..μηπως ειναι καλυτερα;
ναι ειναι τελικα..
ειδες;;
μου την σπαει που εχεις δικιο!
οχι δεν στην σπαει!







"πως θα ξεφυγω απο εδω μεσα;
αυτος ειναι τρελος"
σκέφτεται ένας,
"θα με καταστρέψει,
την είδε σκληρός;; γαμώ το, που είναι η ασφάλεια; πως την εξαφάνισε;
έχω ακόμα την χειροβομβίδα, αλλά αυτή η θωράκιση είναι απροσπέλαστη,
τον μαλάκα γιατί την έκανε έτσι; μήπως είναι απροσπέλαστος ο ίδιος;
τον παλιο-εγωιστή, αααα δεν έχω άλλη λύση.... κλικ,τσικ,φιοουφ, χρουουουουουουχ-χρουουου-χρουουχ-χρουχ...."


ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΡΙΞΕ ΑΥΤΗΗΗΗ;;;;








....


μα καλα μαλάκας είναι;

δεν ξέρει οτι δεν παθαίνω τίποτα;



εδω στα λουλουδακια που αραζω,
παλι κανεις τα ωραια σου εσυ;
κανε και αλλα, αντε να δουμε τι αλλο εχεις να μας πεις!

καλα - καλααα, να Μου πεις!

εφτασα ως εδω, κοιτα ειμαι βαρυς
πω πω και τι γοητεια δινει αυτο,
μα αν κοιταξω την πορεια και τα σημαδια στο εδαφος,
να παρει, τι τυψεις, δεν ξερω αν θα το ξανα-εκανα,
θα μπορω να σου απαντησω οταν τελειωσω!




Γενικα όλο μαλακίες
πως το είπα σημερα;;
"Πουτανας κορη διπολικοτητα"
παλι να με χαλασω, "απειροπολοτητα"

ναι νταξει μαλακιες....

να διαλεξω;;;;

μμμμ....





















































γιατι κρύβεσαι, ; 

ε γιατι ειναι αλλο να σε βρισκουν!

μου αρεσει.




















Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

οταν αντιμετωπιζεις τους φοβους σου, βρισκεις τον αληθινο εαυτο σου.. λενε..

οταν αντιμετωπιζεις τον εαυτο σου, βρισκεις τους αληθινους σου φοβους, θα πουν;;

αα μπορω να κανω τοσες μετατροπες σε αυτο, και να ειναι ολες σωστες.. μαγικο;;

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

θα μπορουσε κανεις να μιλησει για καταστροφη;
εγω μπορω;
ναι μπορω να μιλησω για καταστροφη, για καταστροφη απειρο μειον ενα,
δηλαδη απο ολο αυτο το απειρο, εχει μεινει αυτο το ενα

ειναι ο πατος ισως αυτο εδω που με ζει τωρα,
γαματος ειναι ε; κοιτα ολη αυτη η καταστροφη εφερε και την αρεσκεια, ισως επηλθε η συνηθεια,
και τωρα γουσταρω την καταστροφη, λες να την γουσταρα παντα;

λαθος εδω , λαθος εκει, λαθος ολος,
μα καμια σωστη επιλογη; μα καμια;; εχε υπομονη καποιος λεει μεσα μου, εσυ τα διαλεξες ολα αυτα,
αν δεις το τελος, δεν θα αλλαζες τιποτα, απλα κανε υπομονη, μπορεις να τα χαλασεις ολα μην το κανεις, απλα εχε υπομονη..


για να μου λεει οτι μπορω να τα χαλασω ολα παει να πει οτι οντως ειμαι στον πατο,
και παει να πει οτι οντως ειναι επικυνδινο που γουσταρω που ειμαι εκει..

μου θυμιζει αυτο που εκανα, θελω να του πω να μην ανησυχει,
αφου το ξερει, οπως μου λεει αυτος ο καποιος οτι το ξερω και τα διαλεξα,
αφου το ξερει οτι παντα επαιζα με την φωτια, παντα ηξερα οτι το ματι καιει,

και εβαζα το δαχτυλο μου πεταχτα,
δεν καιγομουν;
πιο δυνατα,
δεν καιγομουν αρκετα;;
πιο δυνατα,

μεχρι που καιγομουν και ελεγα τι μαλακας ειμαι  και γελαγα..

το ιδιο εκανα και αλλιως, ακουμπουσα το χερι μου, το πιεζα επανω του, το αναβα το ματι στο τερμα και περιμενα μεχρι να καω..


θα μου φωναξει ο ταδε που θα κανω το ταδε, αλλιως απο οτι μου ειπε
ερχεται;;;
ελα προλαβαινω να το κανω με τον τροπο μου και δεν θα το καταλαβει,
και οταν με ρωτησει πως το εκανα .. "με τον τροπο μου"

εφτασε, ειδε, δεν του αρεσε.. αφου εμαθε οτι το εκανα με τον τροπο μου..

θα καω με το φαγητο;

δεν πειραζει , ολη την μπουκια να με καψει στον ουρανισκο, το θυμαμαι απο μικρος με τις φακες,
μου αρεσε να μου καιν τον ουρανισκο..

θα καω με την πανκαυτερη μικρηηηηη μεξικανικη πιπερια;;; με προειδοποιει ο εστιατορας;;
ολη μασητη, και αργα-αργα, γιατι ετσι.. δεν πα να κοκκινησουν τα ματια μου και να μου φυγει η μυτη..

και τι καταλαβα;;
να'μαστε, να μαι. μην σε παιρνω και εσενα μαζι.. ναμαι στον πατο, και ξερεις ε.. μην μου πεις οτι εχει και αλλο πατο, γιατι θα παω..
απο αντιδραση.. για να ειμαι ο καλυτερος του πατου, ο καλυτερος της βασης..


καταστροφη.. ξεχασα και τι ηθελα να πω..

ισως ο καποιος φοβηθηκε πολυ, χαχα, χαρηκα που τον εκανα να φοβηθει..
χαρηκα που με εκανε να ξεχασω τι ηθελα να πω, ισως ηταν κακο..

ισως να το πω με καλυτερο τροπο αλλη φορα.. θα δουμε εδω περα.. ισως λιγο πιο κατω μετα απο καιρο..

παντα επαιζα με την φωτια.. τι θα γινει αν η φωτια δεν παιξει μαζι μου..;


























Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

.. ( :


που λες, 

ηταν χθες, πηγαινο-ερχόμουν, ειχε γύρω τριαντάφυλλα,
τα μυριζα, και ηταν ενα εκει, το τελευταιο καθώς πας στην πορτα, δεξια απ'το διαδρομακι.
Αυτο ηταν ροζ στις ακρες των φυλλων του, και λευκο οσο πηγαινε προς τα μέσα..
δεν είχε ανθίσει πληρως, ηταν νεο, ετσι πιστευω..
μυριζε πολυ ομορφα

τα αλλα ηταν κοκκινα, πορτοκαλι.. δεν θυμαμαι αλλα χρωματα τωρα, ηταν ομως πολυ ωραια, 
μυριζαν πολυ ομορφα..
εκανα βολτες, ειχα δουλιτσες και πηγαινο-ερχομουν, τα μυριζα λιγο, λιγο το καθενα, ενα ηταν χαμηλα, χαμήλωσα πολυ για να φτασω την μυρωδια του, και ειχε διπλα του και ενα αλλο μωβ λουλουδακι, δεν ξερω πως λεγοταν, εκεινο ηταν πιο χαμηλα, μυριζε πολυ ωραια, ηταν πιο χαμηλα απο το αλλο, αξιζε τον κοπο να χαμηλωσω κιαλλο..να παιδευτω λιγακι, ηταν απο τα καλυτερα εκεινο εκεινη την ημερα.. και πηγε ετσι εκεινη η μερα.. 

την επομενη ειχα και αλλες δουλιτσες εκει ..
παλι πηγαινο-ερχομουν, κατσε να προσπαθησω πιο πολυ τωρα να θυμηθω την σειρα.. μμ.. ναι

εκεινο το ροζολευκο.. το τελευταιο πριν την πορτα... ειχε υγρασια πολυ εκεινο το πρωι, νομιζω ειχε βρεξει το βραδυ.. και οπως εγειρα να το μυρισω

ειχε πανω του μια δροσοσταλιδα, ηταν μεγαλη και γυαλιζε, ποοοολυ ελκυστικο το τριανταφυλλο με αυτην επανω του..
αρπαξε την σκεψη μου.. την αρπαξε.. χωρις να το σκεφτω.. 

φιλισα το τριανταφυλλο

ακουμπισα την γλωσσα μου στην δροσοσταλιδα, την αφησα να αγκαλιασει την γλωσσα μου και την ηπια κλεινοντας τα χειλη μου επανω στα φυλλα του και βαζοντας την γλωσσα μου παλι μεσα...
χαχαχαχα γελασα, και αν με ειδε κανεις;.. α δεν πειραζει, ξερω απο κατι τετοια,


αλλα αυτο.. αυτο..

κατι εγινε.. κατι εγινε με αυτο.. κατι εγινε.. ναι κατι εγινε..

του γελασα, μου γελασα..

"θα πηγαινοερχομαι θα τα λεμε.." του λεω..

ναι πηγαινοερχομουν, το μυριζα, ακουμπουσα το μαγουλο μου πανω του, το φιλουσα,
το ακουμπουσα με το δακτυλο μου στα μικρα του αγκαθακια, το πειραζα, το φιλουσα εκει που δεν το περιμενε οταν ερχομουν απο πισω του..

και ετσι περνουσαμε την ωρα.. πηγαινοερχομουν..

τελειωσα με τις δουλιτσες, οι φορες που θα ξαναδιαβαινα την πορτα ηταν δυο..

μια για να ξαναμπω να παρω τα τελευταια πραμματα και να χαιρετισω, και μια για να ξαναβγω και να φυγω..

ενταξει λοιπον.. παμε παλι να περασουμε την πορτα.. α.. κατσε.. να σε μυρισω παλι...

ε τι επαθες.. γιατι δεν μυριζεις υπεροχα...

ε τι επαθες.. γιατι δεν μυριζεις καθολου..

ελα μην με τρομαζεις....

μυρισε...

ελαααα.... ελαααα..

τραβαω μια μεγαλη μυτια.... τιποτα... προσπαθουσα να πιστεψω οτι θα μυρισει.. να το πιστεψω και ας μην μυρισει σταληθεια....

τιποτα... ενοιωσα μονο μια υποψια μυρωδιας.. αλλα πιστεψα πως ηταν η θεληση μου να μυρισει και τιποτα αλλο...

παραδοξως... δεν τρομαξα πολυ.. ενοιωθα σιγουρος οτι στην επομενη βολτα.. την τελευταια θα μυρισεις παλι












































Καριοργή

"..κανενας δεν καταλαβε τι ηθελα να πω,
και οποιος καταλαβε,
πεθανε την επομενη στιγμη γιατι ηθελα να μεινει κρυφο,
και αυτο, το καταλαβε μετα,
σε ενα μερος που δεν αρχει το νωρις και το αργα.. "

ΠΑΛΙΟΚΑΡΙΟΛΗ